Córka Izebel

Autor: Wilkie Collins

Tytuł oryginału: Jezebel’s Daughter

Tłumaczenie: Magdalena Hume

Wydawnictwo: MG

Rok wydania: 2018

   Odkąd kilka lat temu natrafiłam na najgłośniejszą z powieści Wilkie’go Collinsa „Księżycowy kamień” z ogromną ciekawością i niecierpliwością śledzę jakie kolejny tytułu tego autora pojawią się w księgarniach. Po bardzo dobrych wrażeniach z „Nawiedzonego hotelu” oraz „Tajemnicy Mitrowego  pokoju” ze spokojem sięgnęłam po „Córkę Izebel” spodziewając się wciągającej opowieści z tajemnicą w tle.

   Akcja powieści osadzona jest w pierwszej połowie dziewiętnastego wieku. Świat idzie do przodu a rewolucja przemysłowa otacza bohaterów powieści. Na uniwersytetach trwają rozległe badania naukowe, a najnowsze wynalazki powoli pojawiają się w domowych zaciszach.  Kiełkują śmiałe i rewolucyjne idee, takie jak zatrudnianie w biurze kobiet, czy całkowicie odmienny sposób traktowania osób obłąkanych, gdzie tortury i więzienie zamienione zostają na pracę nad danym przypadkiem i realną chęć pomocy w wyjściu z obłędu.

   Snuta przez młodego człowieka – Davida opowieść kluczy wokół dwójki szaleńczo zakochanych, równie młodych bohaterów. Fritz Keller, syn przedsiębiorcy z Frankfurtu pała silnym i niezłomnym uczuciem do Minny, córki madame Fontaine wokół której krążą skandaliczne plotki. Gdy ojciec Fritza dowiaduje się o uczuciu, robi wszystko by rozdzielić kochanków i wybić synowi z głowy uczucie do córki tak podejrzanej osoby. Matka Minny natomiast gotowa jest na każde poświęcenie, aby swej jedynej córce zapewnić szczęście i dobrobyt.

   Choć opowiedziana historia dotyczy młodych zakochanych, to właśnie madame Fontaine jest jej główną bohaterką. Jest to kobieta pozbawiona wszelkich skrupułów, silna i jako wdowa, niezależna. Niczym lwica walczy o szczęście córki, nie rozważając nawet faktu, że to właśnie jej charakter oraz liczne, nieuregulowane długi, są przyczyną nieszczęścia. Zupełnym kontrastem dla madame Fontaine jest druga z wdów, będąca ciotką Davida, pani Wagner. Równie silna i niezależna, w przeciwieństwie do niej posiada silny kręgosłup moralny i ogromne poczucie praworządności.

   Miłość w tej powieści jest siłą napędową historii, jednak to nie ona jest w niej najważniejsza. Mamy tu starcie silnych charakterów – bezwzględną madame Fontaine oraz stanowczego i konserwatywnego ojca Fritza. Wilkie Collins poruszył też niezwykle ważny problem, ponoszenia przez dzieci konsekwencji decyzji rodziców. Niewinna i dobra Minna, niezależnie od tego jaka jest, w pełni ponosi konsekwencje wątpliwej reputacji matki. W oczach pana Kellera żadna z realnych zalet Minny nie predysponuje jej do małżeństwa, jeśli nad jej matką ciążą poważne podejrzenia. Opinia społeczeństwa piętnującego i zaocznie wydające wyroki bogatego mieszczaństwa determinuje zachowania bohaterów, mając realne przełożenie na wydarzenia. Dziś wydaje się to absurdalne, jednak niecałe dwieście lat temu, były to rzeczy niezwykle ważne. 

   Powieść czyta się wyśmienicie. Niezwykły talent autora w snuciu okraszonej tajemnicą historii, sprawia, że te nieco ponad trzysta stron pochłania się błyskawicznie. Bogate słownictwo oraz płynność jego użycia są silnymi stronami książki. I choć sposób przedstawienia historii nie zostawia wiele miejsca na domysły (wiele rzeczy można przewidzieć dość wcześnie), to jednak kunszt Wilkie’go Collinsa w snuciu opowieści pozwala nie przejmować się tym i czerpać niekłamaną radość z kolejnych, odkrywanych stron.

   „Córka Izebel” to dobra i niezwykle przyjemna w odbiorze powieść. Zawarty w niej wątek kryminalny nie należy do przesadnie skomplikowanych, i choć jest on jedną z sił napędowych determinująca rozgrywające się wydarzenia  nie jest w książce najważniejszy. Lektura skupia się na starciu silnych, zupełnie różnych osobowości i to jest jej największą zaletą. Wierne oddanie dziewiętnastowiecznych realiów jest bardzo dobrym uzupełnieniem opowiedzianej historii.

Recenzja powstała na zlecenie portalu Sztukater.