Trójca

Skuta lodem dusza

Boi się otworzyć

Ze strachu, że gdy lód się stopi

Nie zostanie nic

Zbolałe serce

Roni bezgłośnie

Krwawe łzy

Cierpiąc katusze

Z nieruchomych ust

Nie padnie nawet słowo

Skrępowane zażenowaniem

Błahości powodu

Strach mrożący duszę

Ból rozrywający serce

I wstyd zaszywający usta

Nieświęta trójca

Która sprawia, że zamiast mówić

Milczę

Pogrążając się w samotności

Oddając rozpaczy

Jednak jesteś Ty

Jedyny, który potrafi

Roztopić lód

Ukoić ból

Przełamać wstyd

Dziękuję Ci