środa, 30 stycznia 2019

Kotek psotek, karuzela, kołowrotek

Autor: Monika Sylwia Ziemann
Czyta: Piotr Fronczewski
Ilustracje: Grażyna Rigall
Wydawnictwo: Novae Res
Rok wydania: 2017

   Mam ogromny sentyment do wierszy dla dzieci pisanych przez Jana Brzechwę, czy Juliana Tuwima i gdy sięgam po jakieś współcześnie napisane utwory, to zawsze tych dwóch autorów stawiam jako punkt odniesienie. Podobnie było z książka Moniki Sylwii Ziemann zatytułowaną „Kotek Psotek,karuzela, kołowrotek”, która dzięki załączonemu audiobookowi zasługuje na podniesienie oceny.

   To niewielki tom, zawierający około dwudziestu wierszyków, z których większość mieści się na pojedynczej stronie. Ich tematyka skupia się na tym, co można spotkać na co dzień. Znajdziemy tu więc wiersz poświęcony wiatrowi, czy wiewiórce, ale też utwór o brudasie. Wszystkie opisują, to z czym kilkulatek, gdyż taka jest grupa docelowa tej książki, spotyka się na co dzień i co jest mu dobrze znane. Niektóre z utworów niosą ze sobą wyraźnie, choć nienachalnie zaznaczone przesłanie. Czy będzie to sugestia dbania o higienę poprzez unikanie nadmiaru słodkości, czy też troska o otaczające nas zwierzęta, w jakiś sposób zależne od człowieka: głodnego wróbla, lub bezdomnego psa. Są i takie, w których ogromnie ważna jest zabawa onomatopejami, wymagające odpowiedniej intonacji przy głośnej lekturze.

   Ich lektura mocno przywodzi na myśl polskich klasyków. Są lekkie i zabawne, okraszone onomatopejami, dzięki czemu tym silniej przemawiają do wyobraźni dziecka. Brakuje w nich jakiejś dozy przewrotności, jaką znamy choćby z utworów Jana Brzechwy, czy charakterystycznej dla Juliana Tuwima zabawy słowotwórstwem, jednak ich ogólny wydźwięk jest dość zbliżony do poezji dziecięcej pisanej przez tych dwóch autorów. Monika Sylwia Ziemann nie unika stosowania rymów niedokładnych, nie są one też zbyt banalne. Ułożone prawie zawsze parzyście idealnie komponują się z dobrą rytmiką wierszy.

   Jednak warstwa literacka to nie jedyna zaleta tej książki. Około pięćdziesięciu stron zamknięto w sztywnej oprawie gęsto okraszonej ilustracjami autorstwa Grażyny Rigall. Rysunki są wyraźne i bardo dobrze oddają tematykę wierszy. Utrzymane w pastelowej kolorystyce nie przytłaczają kompozycji poszczególnych stron, nie rozpraszając młodego czytelnika i pozwalają mu się skupić na lekturze. Nieco chaotyczne dodają utworom specyficznego uroku tworząc spójną całość, ciepłą i przyjemną w odbiorze. Zastosowanie sporej czcionki, zawsze w kontrastującym kolorze nie sprawi najmniejszych problemów nawet początkującemu czytelnikowi.

   Tym, co najbardziej spodobało mi się w tej publikacji jest audiobook czytany przez Piotra Fronczewskiego. Aktor znany mi, między innymi z mówionych książek z wierszami Jana Brzechwy, spisuje się doskonale. Jego niski, basowy głos bardzo dobrze sprawdza się w roli narratora przedstawiającego wierszowaną opowieść. To sprawia, że tomik Moniki Sylwii Ziemann równie dobrze się czyta i ogląda, co i słucha.

   „Kotek Psotek, karuzela, kołowrotek” to interesująca i bardzo przyjemna dla oka książeczka. Niezbyt obfita w treść, stanowi idealna lekturę dla dzieci. Bogate i barwne lustracje czynią obcowanie z książką jeszcze przyjemniejszym. Zawarte zaś w wierszach przesłania sprawiają, że sięgnięcie po tę książkę ma nie tylko wymiar rozrywkowy, ale i moralizatorski. Ten drugi zaś w żaden sposób nie przesłania i nie przytłacza czerpania radości z lektury. Monika Sylwia Ziemann wzorując się na najważniejszych polskich poetach dziecięcych, stworzyła bardzo udany tomik, wzbogacony przez wydawcę o świetnie przeczytany audiobook.

Recenzja powstała na zlecenie portalu Sztukater.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Zachęcam do komentowania, choć lojalnie ostrzegam, że komentarze poniżej pewnego poziomu nie zostaną opublikowane.